प्रेम तुझं खरं असेल तर
जीव तुझ्यावर ओवाळेल ती
स्वतःच्याच भावनांचं मन
शेवटी ती मारेल तरी किती ...
म्हवाना तुझ्या शुद्ध असतील, तर
तीही त्यात वाहून जाईल
मनावर अमृत सरी झेलत
तीही त्यात न्हाहून जाईल ..
विचार तुझं नेक असेल, तर
तीही तुझं विचार करेल
हृदयाच्या तिच्या छेडून तारा
सप्तसुरांचा झंकार उरेल ..
आधार तुझा बलवान असेल, तर
तीही तुझ्या कवेत वाहील
मग, कितीही वादलं आलीत
तरी प्रीत तुमची तेवत राहील
आशा सोडण्या इतकं
जीवन निराशावादी नाही रे
तिला न् जिंकता यावं इतकं
मानवी हृदय पौलादी नाही रे ..
पण, मित्रा जर ती नाहीच आली
तरीही तू हार मानू नकोस
तू तर प्रामाणिकपणे खेळलास
आयुष्याला जुगार मानू नकोस ...
शेवटी आयुष्य हे वाहतच राहत
थांबत नाही ते कोणासाठी
घे भरारी पुन्हा गगनी
नव्यानं कुणीचा तरी होण्यासाठी
No comments:
Post a Comment